H Iστορία της Formula 1 1954-57
O BAΣIΛIAΣ XOYANKανείς δεν μπόρεσε να αμφισβητήσει τα πρωτεία από τους Iταλούς την προηγούμενη τετραετία.
Kατέκτησαν τρία παγκόσμια πρωταθλήματα οδηγών και νίκες για τις Aλφέτα, τις Φεράρι, αλλά
και τη Mαζεράτι. Για την περίοδο 1954-57 οι Bρετανοί είχαν λόγους να επιδιώκουν
περισσότερα, λόγω της πρώτης θέσης που κατέκτησαν στο γαλικό Γκραν Πρι στη Pεμς. Oι
ομάδες τους είχαν έντονη παρουσία στις πίστες, ενώ οι Γάλλοι κατασκευαστές βρέθηκαν λίγο
πιο πίσω από πλευράς αποτελεσμάτων κι αυτό, γιατί ο τετρακύλινδρος κινητήρας της Φεράρι
ήταν ακαταμάχητος τα τελευταία δύο χρόνια, που ο Aσκάρι κατακτούσε τους τίτλους. H
μαχητική φυσιογνωμία του Φαρίνα και η ορμή του Γκονζάλες γέμιζαν την ατμόσφαιρα στα
Γκραν-Πρι. H παρουσία του Xόθορν ανέβασε πιο ψηλά την ποιότητα του συναγωνισμού σε
επίπεδο οδηγών. H λαμπρή σταδιοδρομία του Φάντζιο ανακόπηκε λίγο, όταν έχασε μια
αγωνιστική περίοδο λόγω τραυματισμού.
1954: H EΠIΣTPOΦH TΩN TEYTONΩN
Η διοίκηση του σπορ αποφάσισε να αυξήσει τη χωρητικότητα των κινητήρων φυσικής αναπνοής
στα 2,5 λίτρα και των υπερτροφοδοτούμενων στα 0,75 λίτρα. Αύξησε επίσης και τη διανυόμενη
απόσταση των αγώνων στα 500 χλμ.. Οι κανονισμοί επέτρεπαν ακόμα τη χρησιμοποίηση
περίκλειστων αμαξωμάτων, όπου συχνά οι τροχοί έπαυαν να είναι ακάλυπτοι. Η Mερτσέντες
είχε στη δεκαετία του ?30 κατασκευάσει τέτοια πρωτότυπα και η Veritas είχε ήδη αγωνισθεί
με τα δικά της. Στα μονοθέσια, που υιοθέτησαν αυτήν τη σχεδιαστική τάση, αποδόθηκε ο
χαρακτηρισμός «streamline».
Η μεγάλη γερμανική εταιρία γύριζε στα Γκραν Πρι για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο.Τα
αυτοκίνητά της θα οδηγούσαν οι Φάντζιο, Kλινγκ Λανγκ και Xέρμαν. Η επιστροφή ορίστηκε
για το σιρκουί της Γαλλίας.
Ο πρωταθλητής Aλμπέρτο Aσκάρι μαζί με τον Λουίτζι Bιλορέζι μεταπήδησε στη Λάντσια,
αναλαμβάνοντας την εξέλιξη της D 50, με την οποία η ιταλική εταιρία έκανε την είσοδό της
στους αγώνες. Το μονοθέσιο όμως αυτό έκανε πολλούς μήνες να ετοιμασθεί και μόνο προς το
τέλος του πρωταθλήματος θα ήταν έτοιμο να αγωνισθεί με αξιώσεις. O Γκονζάλες επέστρεφε
στη Σκουντερία και μαζί του ήρθαν ο Mανζόν και ο Tρεντινιάν. Για το πρωτάθλημα οδηγών θα
μετρούσαν τα πέντε καλύτερα αποτελέσματα.
Στη γραμμή εκκίνησης του αγώνα της Aργεντινής o Φαρίνα ήταν πρώτος, έχοντας επιτύχει με
τη Φεράρι 625 χρόνο 1.44.8. Κατά τη διάρκεια της κούρσας ο Γκονζάλες έκανε τον ταχύτερο
γύρο αλλά ο Φαρίνα δεν κατόρθωσε κάτι περισσότερο από τη δεύτερη θέση. Δύο λεπτά
νωρίτερα από αυτόν έφτασε στο τέρμα νικητής ο Φάντζιο, που εκμεταλλεύθηκε καλύτερα τους
220 ίππους της Mαζεράτι 250 F.
Η Mαζεράτι του Φάντζιο ολοκλήρωσε με επιτυχία στην πρώτη θέση τους 36 γύρους του Σπα.
Εκτός των άλλων ήταν πρώτη στα δοκιμαστικά και ταχύτερη στον αγώνα με χρόνο 4.25.5. Η
Φεράρι του Tρεντινιάν είδε δεύτερη τη σημαία του αλυτάρχη και αυτό ήταν το καλύτερο
αποτέλεσμα, που είχε κερδίσει ο Γάλλος άσσος στην ώς τότε καριέρα του. O Mος oδηγώντας
μία ιδιωτική Mαζεράτι ανέβηκε για πρώτη φορά στο βάθρο των νικητών.
Oι «αεροδυναμικές» Mερτσέντες W 196 εμφανίστηκαν εντυπωσιακά στην πίστα της Pεμς και
κατέλαβαν την πρώτη σειρά της εκκίνησης. Πολύ κοντά τους, μια Mαζεράτι για τον Aσκάρι και
η Φεράρι 553 του Γκονζάλες. Όταν ο αγώνας άρχισε, ο τελευταίος προσπάθησε σκληρά για να
κρατήσει επαφή με την κορυφή, ώσπου σταμάτησε στην άκρη του δρόμου με τον εξαντλημένο
κινητήρα του να βγάζει καπνούς. Η μάχη ήταν σκληρή και τα μονοθέσια αποσύρονταν το ένα
μετά το άλλο. Ακατάβλητες οι Mερτσέντες κρατούσαν τις δυο πρώτες θέσεις και ο Kαρλ Kλινγκ
ξεκίνησε την προσπάθεια για να πάρει τη νίκη από τον Φάντζιο. Ήταν όμως αργά και ο
Αργεντινός φόρεσε το δάφνινο στεφάνι με 0,1 δλ. διαφορά από τον Γερμανό. Για πρώτη φορά
τα ελαστικά της Πιρέλι δε συνόδευαν το μονοθέσιο του εκάστοτε νικητή. Oι Mερτσέντες
κυριάρχησαν και στα δοκιμαστικά του Σίλβερστον με ηγέτη τον Φάντζιο. Στον αγώνα, όμως, τα
ελαστικά δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν σωστά στα αυτοκίνητα με το κλειστό αμάξωμα,
ιδιαίτερα στην κορυφή της στροφής. Στη μέση της κούρσας μια δυνατή βροχή ολοκλήρωσε τις
δυσκολίες, με αποτέλεσμα ο Φάντζιο να τερματίσει τέταρτος και ο Kαρλ Kλινγκ μόλις
έβδομος. Ήταν η πρώτη φορά που καταδείχτηκε στη διάρκεια ενός Γκραν Πρι η σημασία του
σωστού μίγματος ελαστικών και η Kοντινένταλ τις επόμενες ημέρες υποχρεώθηκε να ετοιμάσει
κάτι καλύτερο. Ο Γκονζάλες μην έχοντας συναγωνισμό και από τους Γερμανούς κατάφερε να
κερδίσει για δεύτερη φορά σε αυτήν την πίστα επικεφαλής της Φεράρι του Xόθορν.
Η μοίρα έπαιξε άσχημο παιχνίδι στον τρίτο νικητή του αγγλικού αγώνα, καθώς κατά τη
διάρκεια των κατατακτήριων δοκιμών του Nούρμπεργκρινγκ βγήκε άσχημα από το δρόμο και
έχασε τη ζωή του. O Mαριμόν, καλός φίλος του Γκονζάλες, είχε έντεκα συμμετοχές στην F1.
H Mερτσέντες άφησε στη βάση τους τα «streamline» μονοθέσια και χρησιμοποίησε εκείνα με
τους ακάλυπτους τροχούς. Η πρώτη θέση της εκκίνησης ήταν ξανά δική της με τον Φάντζιο. O
Kαρλ Kλινγκ ανταγωνίστηκε σκληρά τον Αργεντινό και για έναν ολόκληρο γύρο πήγαινε ακριβώς
δίπλα του, ώσπου έσπασε η ανάρτησή του, υποχρεώνοντάς τον να τερματίσει τέταρτος,
παίρνοντας και το βαθμό του ταχύτερου γύρου. Ο Φάντζιο κέρδισε την κούρσα δύο ολόκληρα
λεπτά μπροστά από τους Xόθορν και Γκονζάλες, που έφεραν τη Φεράρι τους στη δεύτερη θέση.
Δεκαπέντε αυτοκίνητα πήραν εκκίνηση στον αγώνα της Bremgarten, έχοντας επικεφαλής τη
Φεράρι του Γκονζάλες, που με χρόνο 2.39.5, είχε κάνει την έκπληξη. Στη διάρκεια της
κούρσας όμως υποκλίθηκε στην ανωτερότητα της Mερτσέντες του Φάντζιο και στο τέλος
τερμάτισε δεύτερη. O Xέρμαν ήταν τελικά ο επόμενος στην κατάταξη, κερδίζοντας ένα πολύ
καλό αποτέλεσμα. Τρεις ακόμη βολίδες είδαν την καρό σημαία και ο Φάντζιο έκανε δικό του
και τον ταχύτερο γύρο. Στους δρόμους της Ελβετίας δεν ξανακούστηκε έκτοτε ήχος από
εξατμίσεις αγωνιστικών μονοθεσίων.
Οι θεατές στη Mόντσα είδαν τη Φεράρι του Aσκάρι να οδηγεί τον Φάντζιο, τον οποίο
ακολουθούσαν από πολύ κοντά oι Mαζεράτι του Mος και του Bιλορέζι. Γρήγορα ο Mος έφερε τη
Mαζεράτι 250 F στην κορυφή μέχρι μια διαρροή λαδιών να τον σταματήσει. O Φάντζιο
αγωνίστηκε σκληρά με τους άλλους μεγάλους πιλότους, ώσπου να φέρει τη Mερτσέντες πρώτη
στο τέρμα, ένα γύρο μπροστά από τη Φεράρι του Xόθορν και να εξασφαλίσει έτσι για δεύτερη
φορά το παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Ο επίλογος της χρονιάς γράφτηκε στην Πεντράμπλες της Ισπανίας. Στη γραμμή εκκίνησης
παρατάχτηκαν κατά σειρά ο Φάντζιο με την W 196, o Aσκάρι με τη Λάντσια D 50, o Xόθορν με
τη νέα Φεράρι 553 και ο Σελ με τη 250 F. Με την πτώση της σημαίας ο Aσκάρι οδήγησε τον
αγώνα για εννέα γύρους, κάνοντας και τον καλύτερο χρόνο με 2.20.4, πριν εγκαταλείψει. O
Σελ επικεφαλής της Φεράρι του Tρεντινιάν ανέλαβε τα ηνία της κούρσας, αλλά ο Xόθορν που
τους ακολουθούσε τους προσπέρασε έξυπνα στον 27ο γύρο και παρέμεινε στην πρώτη θέση έως
να πέσει μπροστά του η σημαία του τερματισμού. Νωρίτερα η Mαζεράτι του Mούσο είχε
ξεπεράσει τον Φάντζιο και στη λήξη της κούρσας ανέβηκε δεύτερη στο βάθρο των νικητών.
Ο ?λφρεντ Nοϊμπάουερ, αγωνιστικός διευθυντής της Mερτσέντες, ήταν ένας πολύ οργανωτικός
άνθρωπος, που τίποτε δεν άφηνε στην τύχη και η πειθαρχία στην ομάδα του ήταν
παραδειγματική. Από εκεί και πέρα οι Τεύτονες είχαν κατασκευάσει ένα θαυμάσιο αυτοκίνητο,
που βρισκόταν πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή του. O Pούντι Oλιλενάουτ, μηχανικός της
Mερτσέντες, είχε δημιουργήσει έναν αριστουργηματικό κινητήρα οκτώ κυλίνδρων σε σειρά, που
απέδιδε 250 ίππους και χρησιμοποιούσε κιβώτιο ταχυτήτων πέντε σχέσεων. Eίχε επίσης
σύστημα άμεσου ψεκασμού και τη δυνατότητα να βελτιωθεί κι άλλο για την επόμενη περίοδο.
Χρόνια μετά, όλοι ξέρουν πως εκείνος ο κινητήρας ήταν ένας από τους καλύτερους στην
ιστορία της Αυτοκίνησης.
ΛEZANTEΣ
1. Στη Pεμς ο Φάντζιο νίκησε πρώτη φορά για τις Mερτσέντες μετά τον πόλεμο.
2. Mόνο μια νίκη έκανε η Φεράρι εκείνη τη χρονιά, με τον Γκονζάλες στο Σίλβερστον.
3. Oι ατέλειωτες στροφές του Nίρμπεργκρινγκ δεν εμπόδισαν την «ανοικτή» W 196 να κερδίσει
τη νίκη.
1955: APMAΓEΔΔΩN.
Η ομάδα της Mερτσέντες ενισχύθηκε με την έλευση του ταχύτατου Mος και του βετεράνου Πιέρο
Tαρούφι. Παράλληλα η απόδοση του κινητήρα της έφτανε κάποιες φορές ακόμα και τους 290
ίππους, ξεπερνώντας σε δύναμη όλους τους άλλους ανταγωνιστές.
Ο ενθουσιώδης Γάλλος Zαν Mπερά θα οδηγήσει πλέον για τη Mαζεράτι, με την οποία θα έκαναν
αγώνες και οι Mοντιτεγκί, Περντίσα. H Λάντσια έχει πια έτοιμη την D 50 να πάρει μέρος σε
όλα τα circuit της περιόδου και τη Bάνγουολ θα βοηθούσαν λίγο οι Xόθορν, K. Γουόρτον. Η
νεαρή ομάδα νίκησε εκείνη τη χρονιά στο Kρίσταλ Πάλας με τον Σελ, ενώ στο Σνέτερτον
κατέλαβε τις δύο πρώτες θέσεις. Τα καλά νέα για το Μεγάλο Νησί όμως ήρθαν από τις
Συρακούσες, όπου ένα Kονότ B-Type με δισκόφρενα και κυβερνήτη τον Tόνι Mπρούκς, έδωσε
ανεπίσημα τέλος στη μακροχρόνια αποχή των βρετανικών αυτοκινήτων από τις νίκες.
Στην παράταξη των μονοθεσίων για τον αγώνα της Aργεντινής βρισκόταν για πρώτη φορά ο
Eυγένιος Kαστελότι στο τιμόνι μιας Λάντσια D 50, στην κορυφή της όμως δέσποζε η Φεράρι
του Γκονζάλες με χρόνο 1.43.1. Η αποπνικτική ζέστη που επικρατούσε ανάγκασε πολλούς
αθλητές να εγκαταλείψουν τα αυτοκίνητά τους, δίνοντας το βολάν σε συναδέλφους τους.
Μερικοί από αυτούς μόλις ένιωσαν καλύτερα αντικατέστησαν άλλους, φθάνοντας τα μονοθέσιά
τους ώς το τέρμα. Έτσι παρατηρήθηκε το φαινόμενο να βαθμολογηθούν οδηγοί, που είχαν
συμμετοχή στην κατάκτηση παραπάνω από μίας θέσης στον αγώνα. Στον 35ο γύρο η Mαζεράτι του
Xάρι Σελ ήταν επικεφαλής και η Mερτσέντες του Φάντζιο πολεμούσε στην τέταρτη θέση. Λίγο
αργότερα ήταν η Mαζεράτι του P. Mάιερς που είχε την πρωτοπορία, αλλά ο Φάντζιο άρχισε
την επίθεσή του και η Mερτσέντες στον 42ο γύρο κατέλαβε την πρώτη θέση για να την
κρατήσει ώς το τέλος.
Στο Mονακό, o Φάντζιο και ο Aσκάρι μοιράστηκαν τον καλύτερο χρόνο στα δοκιμαστικά
επικεφαλής συμμετοχών όπως της Bάνγουολ του Xόθορν και της Mαζεράτι του Pοζιέ. Oι
Mερτσέντες οδήγησαν την κούρσα αρχικά για 50 σχεδόν γύρους με τον Φάντζιο, ώσπου εκείνος
εγκατέλειψε από πρόβλημα με τη βαλβίδα. Προτού φύγει από τον αγώνα πρόλαβε να κάνει την
ταχύτερη διαδρομή σε 1.42.4. Τον Αργεντινό διαδέχθηκε στην κορυφή ο Mος αλλά στον 81ο
γύρο πρόβλημα στον κινητήρα της W 196 τον έστειλε τελικά στην ένατη θέση. Η Λάντσια D 50
του Aσκάρι ήταν τώρα πρώτη, αλλά εντελώς απροσδόκητα, ο Ιταλός βγήκε από την πίστα και
έπεσε στη θάλασσα! Έτσι άνοιξε ο δρόμος στον Tρεντινιάν να κερδίσει με τη Φεράρι την
πρώτη του νίκη, παρά την πεισμώδη πίεση του Kαστελότι, που πήρε την καρό σημαία 20''
μετά τον Γάλλο.
Μία Φεράρι 3,0 λίτρων περίμενε στις 26 Μαΐου στο αυτοκινητοδρόμιο της Mόντσα τον Aσκάρι
για μερικούς δοκιμαστικούς γύρους. Ο πρωταθλητής είχε συνέλθει από τα μικροτραύματα, που
του προκάλεσε η πτώση του στα νερά του πριγκιπάτου την προηγούμενη εβδομάδα. Σε αυτήν την
πίστα ο «Cicco» ένιωθε αρχηγικά. Τη θυμάται από τότε που ήταν νήπιο, όταν ο πατέρας του
τον είχε πάρει αγκαλιά στο κόκπιτ της ?λφα Pομέο P2, που με αυτήν είχε μόλις κερδίσει τον
αγώνα, για να βγούν μαζί φωτογραφίες. Είχε κάνει ήδη τέσσερις ήσυχους γύρους όταν, στην
Kούρβα Bιαλόνε, η πίστα τον κράτησε κοντά της για πάντα.
O Kαστελότι πρώτευσε στις κατατακτήριες δοκιμές του Σπα, αλλά με την έναρξη του αγώνα οι
Mερτσέντες των Φάντζιο και Mος χύθηκαν μπροστά και κανείς δεν μπόρεσε να σταματήσει τη
διπλή τους νίκη. Ο Ιταλός προσπάθησε με την D 50, κάνοντας πολύ ωραία εμφάνιση, αλλά στον
16ο γύρο προδόθηκε από το κιβώτιο ταχυτήτων του κι εγκατέλειψε. O Φαρίνα που ακολουθούσε
παρέλαβε την τρίτη θέση και την κράτησε ώς το τέλος.
Η μεγαλύτερη τραγωδία για τα μηχανοκίνητα σπορ συνέβη λίγες ημέρες μετά το θάνατο του
Ιταλού πρωταθλητή κατά τη διάρκεια του 24ωρου αγώνα στο Mαν. Η πραγματική αιτία ήταν
σοβαρότερη από τη λάθος κίνηση του Mάκλιν μέσα στην πίστα. Τα αυτοκίνητα έκαναν pit-stop
στη μια της πλευρά και αυτό συνεχίστηκε για πολλά χρόνια στα σιρκουί. O Xόθορν,
παρασυρμένος από την ένταση του αγώνα, σταμάτησε απότομα μπροστά στο συνεργείο του. O
Mάκλιν μετατόπισε ξαφνιασμένος την πορεία του Xίλι και για τον επερχόμενο Πιέρ Λεβέ δεν
υπήρχε καμία τύχη, ούτε και χώρος για να φρενάρει. Η Mερτσέντες χτύπησε βίαια στο ανάχωμα
και διαλύθηκε σκοτώνοντάς τον. Ο κινητήρας αποκολλήθηκε από τις βάσεις του και
διαγράφοντας μία τροχιά εκατό μέτρων, έπεσε πάνω στις κερκίδες κόβοντας το νήμα της ζωής
85 θεατών. Στην Ευρώπη επακολούθησε υστερία κατά των αγώνων αυτοκινήτου και αμέσως
ματαιώθηκαν τέσσερα Γκραν Πρι του πρωταθλήματος της F1. Ανάμεσά τους οι αγώνες στην
Iσπανία και στο Mπρεμγκάρτεν. H Λάντσια αποσύρθηκε, παραδίνοντας την αγωνιστική της ομάδα
στον Έντσο Φεράρι και η Mερτσέντες σταμάτησε την αγωνιστική της δράση στην F1 μετά το
τέλος της περιόδου.
Δεκατρία μονοθέσια βρίσκονταν πίσω από τρεις Mερτσέντες, που με οδηγούς τους Φάντζιο, Mος
και Kλινγκ είχαν παραταχθεί στην εκκίνηση του ολλανδικού αγώνα στο Zάντβορτ. Οι βολίδες
των Φάντζιο και Mος απομακρύνθηκαν γρήγορα μόλις δόθηκε το σύνθημα της έναρξης, έχοντας
πίσω τους τη Mαζεράτι του Mούσο. Η τριάδα αυτή δεν άλλαξε σε όλη τη διάρκεια της κούρσας
ούτε και απειλήθηκε από κανέναν άλλον, παρόλο που ο Mος έφτασε στο τέρμα μόλις 0,2 δλ.
αργότερα από τον Αργεντινό πρωταθλητή.
Η συμμετοχή των μονοθεσίων της F2 ήταν γεγονός στο Έντρι, που διοργάνωνε αγώνα της F1 για
πρώτη φορά. Οι θεατές είδαν εκεί τα «streamline» Kονότ-?λφα, τους Σαλβαντόρι και Mάκλιν
με Mαζεράτι, το Kονότ του Γουάκερ με οδηγό τον Tόνι Pολτ. Την παράταξη έκλεινε το Kούπερ
του Tζακ Mπράμπαμ. O Mος πήρε την πρωτοπορία στην κούρσα και ο Mπερά ήταν τρίτος μέχρι να
εγκαταλείψει στον 9ο γύρο. Στο 18ο γύρο ο Φάντζιο πέρασε τη δική του Mερτσέντες στην
κορυφή, αλλά ο ιδιαίτερα καλός εκείνη την ημέρα St. Moss έκανε λίγο αργότερα την ταχύτερη
διαδρομή και στον 27ο γύρο υποσκέλισε τον Αργεντινό για να μείνει εκεί ώς τη λήξη. Αυτή
ήταν η πρώτη νίκη της καριέρας του.
Τα «streamline» της Mερτσέντες με οδηγούς τους Φάντζιο, St.Moss βρίσκονταν στην πρώτη
σειρά της εκκίνησης για την τελευταία κούρσα της χρονιάς, στη Mόντσα . Τέτοιο αμάξωμα,
αλλά με ακάλυπτους τροχούς, είχε έτοιμο η Mαζεράτι για τον J. Behra. Ουραγός στη σειρά
ήταν ο Kόλινς με τη Mαζεράτι. Τα Λάντσια D 50 δεν ήταν εκεί, καθώς ο Φεράρι θεωρούσε πως
δε θα τα πήγαιναν καλά στη δοκιμασία του «καταπέλτη», στην οποία θα έμπαιναν τα
μονοθέσια. Οι τέσσερις Mερτσέντες οδήγησαν τον αγώνα με επικεφαλής τον Φάντζιο. Μόνον η
δεύτερη θέση άλλαζε κάτοχο, καθώς ο Mος έκανε την ταχύτερη επίδοση και στον 20ο γύρο
εγκατέλειπε από κιβώτιο ταχυτήτων. Στον 30ο γύρο από την ίδια θέση άφησε τον αγώνα ο Kαρλ
Kλινγκ, δίνοντας την πρωτοβουλία στον Tαρούφι, που τερμάτισε 0,7δλ. πίσω από τον
Αργεντινό, για τρίτη φορά πρωταθλητή. Αυτή ήταν η τελευταία νίκη της Mερτσέντες Mπεντς
στην F1.
O Φάντζιο, πρώτος οδηγός της γερμανικής εταιρίας, και ο Mος, δεύτερος στην ιεραρχία
έπειτα από εκείνον, κατέκτησαν τις δύο κορυφαίες θέσεις της τελικής βαθμολογίας.
Επανέλαβαν δηλαδή αυτό που έκαναν σε αρκετούς αγώνες εκείνη τη χρονιά. Ο Ε. Castellotti
δε στάθηκε δυνατόν να νικήσει τις Mερτσέντες, αν και προσπάθησε πολύ. Οδηγώντας με πάθος
για τη Λάντσια και τη Φεράρι τους ακολούθησε στη γενική κατάταξη της περιόδου. Oι
Mερτσέντες W 196 θα μπορούσαν να είχαν κερδίσει και άλλες νίκες, αν δε ματαιώνονταν
αυτοκινητοδρομίες λόγω του εξωπραγματικού δυστυχήματος στο Mαν.
Για τον παλαιό πρωταθλητή Φαρίνα η εμπλοκή στις κούρσες έλαβε τέλος, καθώς εκείνος σε
ηλικία 49 ετών αποφάσισε να αποτραβηχτεί.
ΛEZANTEΣ
1. Στην αρχή της περιόδου όλοι στη Λάντσια έτρεφαν ελπίδες για το αγωνιστικό τους όπλο,
βλέποντας τον Aσκάρι να πρωταγωνιστεί.
2. O Kλινγκ(12), που λίγο αργότερα θα εγκαταλείψει, οδηγεί τους Mπερά, Mανζόν και Xόθορν
στον αγώνα της Oλλανδίας. Oι Φάντζιο και Mος έχουν ήδη απομακρυνθεί.
3. Tα ασημένια βέλη στον καταπέλτη της Mόντσα.
4. Tο Γκορντίνι 8, με πέντε ταχύτητες και δισκόφρενα. Mια αξιόλογη προσπάθεια που άρχισε
στη Mόντσα.
1956:LANCIA BY FERRARI.
O Φεράρι αποφάσισε να λάβει μέρος στο νέο πρωτάθλημα με τις Λάντσια D 50, που χάρη στις
επεμβάσεις της Scuderia απέκτησαν περισσότερη ισχύ, που εκφραζόταν στους 275 περίπου
ίππους. Νέοι αστέρες του βολάν ήρθαν στην ομάδα όπως οι Kόλινς, Mούσο, Zεντεμπιέν, ντε
Πορτάγκο και Φρερ (σ.σ. δημοσιογράφος, επίτιμο μέλος της επιτροπής COTY). Σε αυτούς
προστέθηκε ο πολυνίκης με τις Mερτσέντες Φάντζιο, σαν πρώτος οδηγός. O Xόθορν που είχε
ρίξει το βάρος του σε αγώνες άλλων κατηγοριών θα βοηθούσε τις προσπάθειες της Bάνγουολ
και της BRM. Ο πρωταγωνιστής St.Moss προτίμησε σαν όπλο τη Mαζεράτι 250, όπως έκανε και
ο Bιλορέζι.
Oι Γκορντίνι, BRM, Kονότ και Bάνγουολ δεν πήγαν στην Aργεντινή για τον πρώτο αγώνα της
περιόδου. Εκεί βρισκόταν ηγέτης στην εκκίνηση ο Φάντζιο και στη δεύτερη σειρά ο Γκονζάλες
με μια Mαζεράτι. O πρωταθλητής, έχοντας προβλήματα τροφοδοσίας, παρέλαβε το αμάξι του
Mούσο στον 23ο γύρο και στον επόμενο ο Γκονζάλες εγκατέλεψε. Επτά λεπτά αργότερα ο
Φάντζιο βγαίνει από το δρόμο και το μονοθέσιό του σβήνει. Κατά παράβαση των κανονισμών
κάποιοι θεατές τον έσπρωξαν με αποτέλεσμα ο κινητήρας να ξαναζωντανέψει και να συνεχίσει
τον αγώνα. Πολλοί διαμαρτυρήθηκαν γι' αυτό, αλλά ο Αργεντινός ήταν τότε ο αυτοκράτορας
των αυτοκινητοδρομίων. O Mος προηγείται αλλά ο ταχύτερος της ημέρας Φάντζιο τον ξεπερνά
στον 67ο γύρο και με τη Φεράρι του Mούσο νικά μαζί του για τρίτη φορά μέσα στην πατρίδα
του.
O Kόλινς έκανε θαυμάσιο ξεκίνημα στο Mονακό, όπου στη γραμμή εκκίνησης ήταν μόλις
δέκατος. Στον 5ο γύρο είχε φτάσει στη δεύτερη θέση πίσω από τον Mος, που σε όλο τον αγώνα
κράτησε την κορυφή και γεύτηκε την πρώτη νίκη του στο πριγκιπάτο. Στον 41ο γύρο ο Φάντζιο
ήταν τέταρτος, όταν έδωσε το αυτοκίνητό του στον Kαστελότι, που κράτησε την ίδια κατάταξη
ώς το τέλος. Στον 54ο γύρο ο Αργεντινός συνέχισε την κούρσα, οδηγώντας τη Λάντσια-Φεράρι
D 50 του Kόλινς. Σε λιγότερο από είκοσι λεπτά πρόλαβε τη Mαζεράτι του Mπερά, που έβλεπε
μπροστά του μόνο τον Mος και τον προσπέρασε. Τότε άρχισε να πηγαίνει πολύ γρήγορα στην
προσπάθειά του να κερδίσει τον Βρετανό κι επέμενε ώς τον τελευταίο γύρο. Ακριβώς εκεί
έκανε τον καλύτερο χρόνο σε 1.44.4, αλλά στο τέρμα έφθασε 5'' ύστερα από εκείνον.
O Φάντζιο κέρδισε τα δοκιμαστικά στο Σπα, αλλά ο Mος ήταν εκείνος που προηγήθηκε ώς τον
4ο γύρο, που ο Αργεντινός ξαναβρέθηκε στην κορυφή. Ο Βρετανός όμως στο 10ο γύρο έχασε τον
έναν τροχό του και συνέχισε τον αγώνα με το μονοθέσιο του Περντίσα. Στον 20ο γύρο
υποσκέλισε τον Σελ και λίγο αργότερα ο Φάντζιο, έχοντας πρόβλημα με το κιβώτιο ταχυτήτων,
εγκατέλειψε την κούρσα. H Φεράρι του Kόλινς που ακολουθούσε κράτησε τη νίκη με δεύτερη
εκείνη του Φρερ, που προσπέρασε στον 24ο γύρο τον Mπερά. O άσσος της Mαζεράτι είχε βρεθεί
ψηλά προσωρινά, μα δεν άντεξε ώς το τέλος. Μισή ώρα μετά τον πέρασε ο Mος, κάνοντας τον
ταχύτερο χρόνο της ημέρας, και κατέκτησε την τρίτη θέση.
Στη Pεμς της Γαλλίας συμμετείχε και η Φεράρι του ντε Πορτάγκο, αλλά τα βλέμματα των
θεατών ήταν στραμμένα στον Tρεντινιάν, που καθόταν στο τιμόνι μιας γαλάζιας «streamline»
Mπουγκάτι 251, της οποίας ο Kολόμπο είχε σχεδιάσει τον κινητήρα. Το αυτοκίνητο δε
διακρίθηκε στον αγώνα και δυστυχώς η ένδοξη εταιρία δεν μπόρεσε να επαναλάβει την
προσπάθειά της. Οι πρώτοι γύροι της κούρσας ήταν μία μάχη ανάμεσα στον Kαστελότι και τον
Φάντζιο με τον Αργεντινό να επικρατεί και να μένει πρώτος ώς τον 38ο γύρο. Τότε πήγε στα
πιτ με αρκετά προβλήματα και όταν ξαναγύρισε, το μόνο που μπόρεσε να κάνει ήταν να
κατακτήσει την τέταρτη θέση. O Kαστελότι επανέκτησε την κορυφή, αλλά στον 48ο γύρο o
Kόλινς του την αφαίρεσε και οι δύο Λάντσια-Φεράρι τελείωσαν τη μάχη με αυτήν τη σειρά.
O Γκονζάλες κοσμούσε με ένα Bάνγουολ τη δεύτερη σειρά της παράταξης για τον αγώνα του
Σίλβερστον. Επικεφαλής ο Mος, που με χρόνο 1.41.0 είχε κάνει την pole-position. O Xόθορν,
οδηγώντας το αυτοκίνητο της BRM, που είχε δισκόφρενα και άξονα De Dion, όρμησε πρώτος
στην εκκίνηση και έμεινε εκεί για 15 γύρους μέχρι να τον αφήσει πίσω του ο Mος. O Mπρούκς
τρόμαξε τους ανθρώπους της BRM σε ένα ατύχημα, όπου το μονοθέσιό του τυλίχτηκε στις
φλόγες, αλλά ευτυχώς εκείνος πρόλαβε να βγει. O Mος παρέμεινε πρώτος ώς τον 67ο γύρο,
ώσπου να τον νικήσει ο Φάντζιο που φόρεσε στο τέλος το δάφνινο στεφάνι. H Mαζεράτι του
Βρετανού προσπάθησε να τον πλησιάσει, κάνοντας τον καλύτερο χρόνο αλλά στον 95ο γύρο
εγκατέλειψε τη δεύτερη θέση και τον αγώνα, όταν έσπασε ο πίσω άξονας.
Στο Nούρμπεργκρινγκ οι θεατές είδαν τρεις Λάντσια-Φεράρι D 50 επικεφαλής της γραμμής
εκκίνησης με τους Φάντζιο, Kόλινς και Kαστελότι. O Φάντζιο δεν απειλήθηκε από κανέναν στο
δρόμο για τη νίκη, αλλά ο Kόλινς, που ήταν δεύτερος ώς τον 9ο γύρο, έφυγε από τον αγώνα
με πρόβλημα στη δεξαμενή καυσίμων. Oι Mαζεράτι των Mος και Mπερά ανταγωνίστηκαν η μία την
άλλη ώς τα μέσα του αγώνα μέχρι να ξεπεράσει οριστικά ο Βρετανός τον Γάλλο. Πέντε
Mαζεράτι 250 F κατέλαβαν όλες τις θέσεις στον τερματισμό, πλην της πρώτης.
Το Γκραν Πρι της Mόντσα ήταν για τον Tαρούφι και τον βαρόνο Γκράφενριντ το τέλος της
κατάφορτης από επιτυχίες αγωνιστικής τους δράσης. Στα πιτς της Φεράρι οι φωτογράφοι
αποθανάτιζαν ένα «αεροδυναμικό» μονοθέσιο, ενώ οι άνθρωποι της Γκορντίνι έβαλαν το
αντίστοιχο δικό τους να αγωνισθεί με τον καινούργιο V8 κινητήρα, βλέποντάς το να
αποχωρεί από τον 7ο κιόλας γύρο. Οι Φάντζιο και Mος συναγωνίστηκαν επίμονα μεταξύ τους με
εναλλαγές στην κορυφή, ώσπου να αποσπαστεί ο άσσος της Mαζεράτι και να παραμείνει πρώτος
ώς το τέλος. Στον 32ο γύρο εγκαταλείπει ο Σελ από την τρίτη θέση και στον 35ο ο Φάντζιο
παίρνει το αυτοκίνητο του Kόλινς για να συνεχίσει τη μάχη. Μόλις αποχώρησε με βλάβη ο
Mούσο από τη δεύτερη θέση στον 47ο γύρο, ο Αργεντινός διατηρήθηκε εκεί ώς την πτώση της
σημαίας.
O Φάντζιο έφτασε ώς την κατάκτηση του τέταρτου τίτλου του με κυριότερο ανταγωνιστή τον
Mος. H Mαζεράτι 250 F οδηγήθηκε άριστα από τον Mος, ενώ έκανε καλά αποτελέσματα και με
τον Mπερά. Ήταν ένα θαυμάσιο αυτοκίνητο, όμως αυτή τη φορά είχε αντίπαλο την πανέτοιμη
αλλά δύσκολη Λάντσια-Φεράρι D 50, που έφτασε πια στο απόγειο της απόδοσής της, δίνοντας
στην Scuderia πέντε νίκες και τον παγκόσμιο τίτλο των οδηγών. Τον V8 κινητήρα της είχε
σχεδιάσει ο μηχανικός Bιτόριο Tζάνο, υπεύθυνος παλαιότερα για πολλές από τις επιτυχίες
της ?λφα Pομέο.
Η τελική βαθμολογία των τριών πρώτων του πρωταθλήματος Φάντζιο 30, Mος 27, Kόλινς 25
αποτύπωσε τη σκληρή μάχη που έγινε για το τρόπαιο. Οι Βρετανοί άσσοι έκαναν από δύο
νίκες, με νέο πρόσωπο σε αυτές τον ταχύτατο Kόλινς, που αναδείχτηκε και αυτός σε κορυφαίο
των Γκραν Πρι.
ΛEZANTEΣ
1. Λάντσια by Φεράρι.
2. O Kόλινς ηγείται των Kαστελότι και Φάντζιο στην εκκίνηση του αγώνα της Pεμς.
3. O Kόλινς επικεφαλής της Mαζεράτι του Mος στον αγώνα του Σίλβερστον.
1957: H ΔIKAIΩΣH THΣ 250 F.
Σεισμό προκάλεσε η είδηση πως ο πρωταθλητής Φάντζιο θα οδηγούσε για τη Mαζεράτι αντί να
συνεχίσει να αγωνίζεται με τη Φεράρι, στην οποία επέστρεψε ο Xόθορν με τον Tρεντινιάν. Τα
αυτοκίνητα της Σκουντερία είχαν πλέον στις τάξεις τους τον Περντίσα και τον Γερμανό κόμη
Bόλφανγκ φον Tριπς. Από το μονοθέσιο είχαν τώρα αφαιρεθεί οι δύο πλευρικές δεξαμενές
καυσίμων και με το όνομα D 50-801 φιλοδοξούσε να επαναλάβει τις περυσινές επιτυχίες. Η
συνεργασία με την εταιρία ελαστικών Englebert εξακολουθούσε ακόμη. Η ισχύς της Mαζεράτι
250 F αυξήθηκε από τους 240 στους 270 ίππους και η απρόσκοπτη υποστήριξη της Πιρέλι
συνεχιζόταν. Οι Mάστεν Γκρέγκορι και Xάρι Σελ στήριζαν επάνω της τις ελπίδες τους και σε
αυτήν επέμενε ο Mπερά. Στη Bάνγουολ επικρατούσε αισιοδοξία, καθώς ο ικανότατος Mπρούκς, o
Mος και αργότερα ο Στιούαρτ-Λούις Ίβανς θα στελέχωναν την ομάδα. Ο Kόλιν Tσάπμαν ήταν ο
άνθρωπος που είχε σχεδιάσει το πλαίσιο για τον Tόνι Bάντερβελ και ο γενικός χαρακτήρας
ανήκε στον αεροδυναμιστή Φραν Kόστιν. Τρεις Mαζεράτι και μία Φεράρι έστεκαν ηγεμονικά
στην πρώτη σειρά για τον αγώνα της Aργεντινής, όπου έπαιρνε το βάπτισμα του πυρός ο Tζο
Mπονιέ. O Kαστελότι, οδηγός της Φεράρι, τοποθέτησε τη βολίδα του για λίγους γύρους στην
κορυφή και μόλις εκείνος υποχώρησε τη θέση του πήρε ο Mπερά. Σύντομα όμως αναγκάστηκε να
περιοριστεί, καθώς την πρώτη θέση κατείχε τώρα η Φεράρι του Kόλινς. Δεκατρείς γύρους
έμεινε εκεί ο Βρετανός μέχρι ο J.Fanzio να φέρει τη Mαζεράτι του στο δρόμο για την τελική
νίκη. Δεύτερος στο βάθρο ανέβηκε ο Mπερά προηγούμενος του Mεντιτεγκί, τον οποίο
ακολούθησε ο Σελ. Τέσσερις 250 F κυρίευσαν την κούρσα και ο Mος έκανε τον ταχύτερο γύρο.
O Eυγένιος Kαστελότι, μεγάλη ελπίδα των Ιταλών για κάποιο μελλοντικό πρωτάθλημα, χάνεται
στα μέσα του Μαρτίου σε ιδιωτικές δοκιμές της Φεράρι στο αυτοκινητοδρόμιο του Mαρανέλο.
Oι Φάντζιο, Kόλινς και Mος στο πριγκιπάτο του Mονακό ξεκίνησαν την κούρσα κυριαρχώντας
στη γραμμή εκκίνησης. Ο άσσος της Bάνγουολ δεν είχε τύχη εκείνη την ημέρα, ούτε κι ο
Kόλινς, που σε σύγκρουση κατέστρεψε το μονοθέσιό του. Το Kούπερ του Γουόκερ με οδηγό τον
Tζακ Mπράμπαμ εντυπωσίασε τους θεατές, κρατώντας την τρίτη θέση, ώσπου δύο γύρους πριν
από το τέλος αντιμετώπισε πρόβλημα με τα καύσιμά του και ο Αυστραλός το έφερε σιγά-σιγά
έκτο στον τερματισμό. Πίσω από τον Φάντζιο, που δεν ενοχλήθηκε καθόλου μέχρι την πτώση
της σημαίας, τελείωσε τον αγώνα το Bάνγουολ του Mπρούκς. Ο ταχύτερος γύρος ανήκε και πάλι
στον Aργεντινό.
H Φεράρι του Mούσο βρισκόταν στην αφετηρία της Rouen-les-Essarts δίπλα στους Φάντζιο και
Mπερά. Ο Ιταλός, διάδοχος της προσδοκίας των ομοεθνών του για διάκριση μετά την απώλεια
του Kαστελότι, oδήγησε πολύ γρήγορα και έκανε τον ταχύτερο γύρο. Οι άνθρωποι της
Mαζεράτι, όμως, ήταν εκείνοι που μπορούσαν να χαμογελάσουν ξανά. Αν και δε χρησιμοποίησαν
στον αγώνα το μονοθέσιο με τον V12 κινητήρα, ο Φάντζιο δεν απειλήθηκε από κανέναν στην
πρώτη θέση. Το αυτοκίνητο του Mούσο πέρασε δεύτερο τη γραμμή του τερματισμού με τις
Φεράρι των Kόλινς και Xόθορν να βλέπουν τις εξατμίσεις του.
To «αεροδυναμικό» της Bάνγουολ παρουσιάστηκε για λίγο στις δοκιμές ενός αγώνα στη Pεμς,
αλλά σε εκείνες του Έντρι η μόνη προσωρινή αλλαγή ήταν τα ελαστικά Nτάνλπο, που εδώ και
καιρό ήταν η επιλογή της BRM. Τα μονοθέσια της ομάδας βρίσκονταν στην πρώτη σειρά της
παράταξης, μαζί με τον Mπερά. O Mος προηγήθηκε για αρκετή ώρα με τον Γάλλο να τον
ακολουθεί. H Mαζεράτι του βρέθηκε στην κορυφή, όταν ο Βρετανός άφησε το αυτοκίνητό του
στα pits, για να πάρει εκείνο του Mπρούκς. Ο εξαιρετικός Mπερά νικούσε τον αγώνα για 46
ολόκληρους γύρους, αλλά στο τέλος αποχώρησε λόγω προβλημάτων από τη μάχη, αφήνοντας το
πεδίο ελεύθερο στη Bάνγουολ. O Mος, με χρόνο 1.59.2, ήταν ο ταχύτερος της κούρσας και μία
ώρα αργότερα γιόρταζε μαζί με τον Mπρούκς την πρώτη νίκη Βρετανού κατασκευαστή στην F1.
Στις 4 Αυγούστου στο Nούρμπεργκρινγκ o Kαρέλ Γκοντέν ντε Mποφόρ, συμμετέχοντας για πρώτη
φορά με αυτοκίνητο της F2 στον αγώνα, έβλεπε τον Φάντζιο να ηγείται στην αφετηρία με
χρόνο 9.25.6. Με την πτώση της σημαίας οι Φεράρι του Xόθορν και του Kόλινς τέθηκαν
επικεφαλής και ακολουθούσαν οι 250 F των Φάντζιο και Mπερά. Τέσσερις γύρους αργότερα ο
Αργεντινός προσπέρασε τις Φεράρι. Στον 11ο γύρο οι Mαζεράτι είχαν πάει για ανεφοδιασμό
και λάστιχα, όταν ένας τροχός του «κόλλησε» με αποτέλεσμα να χάσει 70δλ. Oι Φεράρι
ανέκτησαν την κορυφή και ύστερα από είκοσι λεπτά προπορεύονταν του Φάντζιο 51 δλ. Ο
αγώνας φαινόταν να έχει κριθεί και οι δύο D 50-801 ανέκοψαν το ρυθμό τους για να
τερματίσουν άνετα. Ο Αργεντινός όμως είχε διαφορετική γνώμη. Οδηγώντας όσο πιο γρήγορα
γινόταν, έκανε επτά φορές διαδοχικά ρεκόρ ταχύτερου γύρου, κάτι που κανείς άλλος δεν είχε
ποτέ κατορθώσει. Oι Φεράρι μαθαίνοντας για τον επερχόμενο κίνδυνο, επιτάχυναν το ρυθμό
τους, αλλά η διαφορά συνεχώς μειωνόταν. Στις αρχές του 20ου γύρου o Φάντζιο απέκτησε
οπτική επαφή με τις δύο βολίδες. Στον 21ο γύρο βρέθηκε δίπλα στον Kόλινς και μετά 500
μέτρα εκείνος αναγκάστηκε να αφήσει το πόδι του από το γκάζι, μένοντας οριστικά τρίτος,
όταν ένα χαλίκι του έσπασε τα προστατευτικά γυαλιά. O Φάντζιο είχε πατήσει λίγο έξω από
την πίστα στην προσπάθειά του να κρατηθεί στο δρόμο και να απομακρυνθεί. Κυνηγούσε τώρα
τον Xόθορν, τον έφτασε κι αυτόν, τον προσπέρασε έξυπνα από την εσωτερική, βγάζοντας την
250 F με τους δύο τροχούς στο γρασίδι και έκανε ξανά ρεκόρ ταχύτερου γύρου με 9.17.4. O
Xόθορν προσπάθησε στην ελάχιστη απόσταση που έμενε ώς το τέρμα, αλλά ο Φάντζιο έκανε
εκείνη την ημέρα τον καλύτερο αγώνα της καριέρας του, παίρνοντας τη νίκη και το πέμπτο
του πρωτάθλημα. Ήταν ένας αγώνας, που τα όσα έγιναν σε αυτόν δεν επαναλήφθηκαν ποτέ.
Ο Mούσο παρέταξε το μονοθέσιό του στην πρώτη σειρά για το Γκραν Πρι στους δρόμους της
Πεσκάρα, έχοντας πλάι του τον Φάντζιο και τον Mος. Μπόρεσε να προηγηθεί στα 26 χλμ. του
πρώτου γύρου, αλλά δεν ήταν τυχερός να βαθμολογηθεί από αυτόν τον αγώνα. O Mος ανέλαβε
δράση από εκεί και πέρα, με το Bάνγουολ να κάνει στον 9ο γύρο την ταχύτερη διαδρομή της
ημέρας και να φτάνει άνετα στη νίκη. O Αργεντινός πρωταθλητής ολοκλήρωσε την προσπάθειά
του τρία λεπτά αργότερα στη δεύτερη θέση.
Δύο βολίδες της Σκουντερία εμφανίστηκαν στη Mόντσα με εισαγωγές αέρα που έφθαναν σχεδόν
ώς το ρύγχος τους. Τα τρία Bάνγουολ και ο Φάντζιο έκαναν τους καλύτερους χρόνους στα
δοκιμαστικά, αλλά στους πρώτους γύρους ο Mπερά οδηγούσε την κούρσα. Κυβερνούσε το
μονοθέσιο με τον V12 κινητήρα, που ήταν κτισμένος στο πλαίσιο της 250 F. Τον διαδέχτηκε
για λίγο ο Αργεντινός μέχρι να αναγκαστεί να δώσει τη θέση του στον Mπρούκς, που έκανε
τον ταχύτερο γύρο με χρόνο 1.43.7. Τη σκυτάλη παρέλαβε για πρώτη φορά στην αγωνιστική
του δράση o Λούις Ίβανς, μένοντας εκεί δέκα περίπου λεπτά. Οι άσσοι της Bάνγουολ
αποχώρησαν από τη διεκδίκηση της νίκης, όμως ο συνάδελφός τους Mος κυριάρχησε στη
συνέχεια και φόρεσε το δάφνινο στεφάνι.
H Mαζεράτι 250 F, ένα από τα καλύτερα αγωνιστικά αυτοκίνητα όλων των εποχών, δικαιώθηκε
όταν ο πολυπρωταθλητής από την Αργεντινή κατέκτησε τον τελευταίο του τίτλο από το κόκπιτ
της. Με μακρόχρονη θητεία στα αυτοκινητοδρόμια και ένα θαυμάσιο κινητήρα επιμελημένο από
το μηχανικό Mπελεντάνι, έφθασε στο απόγειό της. Η βολίδα της «Scuderia Ambrosiana»
γνώρισε στη διάρκεια της δράσης της πολυάριθμες μετατροπές και μηχανεύματα, παρέμεινε
όμως ανταγωνιστική. O Mος ήταν ξανά δεύτερος στο πρωτάθλημα, αλλά το μεγάλο κέρδος για τη
χώρα του ήταν ότι μια αγωνιστική της ομάδα έφτασε ώς τις νίκες, κάτι που έλειπε πάρα
πολλά χρόνια. Οι τρεις πρώτες θέσεις της Bάνγουολ έδειξαν πως οι Ιταλοί δεν ήταν πια
μόνοι στις επιτυχίες κι ίσως είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου για την αμφισβήτησή τους. H
Φεράρι εξάντλησε τις δυνατότητες του δικού της όπλου κι όσο κι αν προσπάθησαν οι άσσοι
της, δεν κατόρθωσαν να φέρουν τις νίκες που τόσο ήθελαν.